Ga naar binnen door de smalle poort. Want door die smalle poort kom je bij het eeuwige leven. Het is een moeilijke weg, en het lukt maar weinig mensen om die weg te vinden. De meeste mensen kiezen de makkelijke weg, de weg met de brede poort. Dat is de weg naar de dood.
[Matteüs 7 vers 13-14, Bijbel in Gewone Taal © Nederlands Bijbelgenootschap 2014]
[Monday Moment in de serie over het Matteüs-evangelie]
Ik ben opgegroeid met de bekende plaat van de zogenaamde ‘brede en smalle weg’, en bijbehorende uitleg dat we zondige verleidingen moeten weerstaan en de moeilijke – maar heilzame – weg moeten bewandelen om gered te worden. Nu zitten hier ongetwijfeld mooie lessen in, alleen merk ik dat ik hier zelf weinig mee kan. Wanneer ik deze bekende tekst weer eens tot mij laat doordringen en deze tekst lees in de bredere context van de Bergrede (Matteüs 5-7), komt de gedachte uit onderstaand Monday Moment in mij op.
In de Bergrede gaat Jezus veelvuldig in op het doen van (goede) dingen met het verlangen hierin gezien en geprezen te worden door mensen, of daartegenover om te zoeken naar het leven in Gods nieuwe wereld. Wanneer ik de verzen over de smalle en de brede poort in dat verband lees, komt het ineens opnieuw binnen. Want een smalle poort en de weg daarachter – misschien zijn die wel zo moeilijk omdat je daar alleen binnen kunt wanneer je ‘smal’ bent: wanneer je geen onnodige opsmuk hebt die door anderen bejubeld kan worden maar eigenlijk nep is.
Misschien is het moeilijke van gaan door de smalle poort wel dat dat ik mijzelf zo graag ‘breed’ maak, met wat ik denk nodig te hebben om groots of imponerend over te komen, maar wat onecht is. En het afleggen daarvan, het opgeven van nep-zekerheden waarop ik mijn identiteit meen te moeten bouwen, en waar ik mijn waarde en liefde van af laat hangen, dat is haast onmogelijk zwaar. Dat voelt als doodgaan – en dat is het misschien in zekere zin ook wel. Maar in dat proces beneemt God mij steeds weer de adem wanneer Hij trouw blijkt te zijn.
God, U belooft niet dat
het makkelijk zal zijn:
die weg naar U. De poort,
de ingang is te klein
voor wat ik van mezelf
zo graag nog mee zou nemen.
Graag poets ik mij wat op
zodat het nog wat lijkt:
mijn zijn, mijn ik. Maar U -
U prikt dat door en kijkt
tot in mijn diepste ik,
ziet dat ik niets kan claimen.
'k Wil doen, Heer, wat U vraagt,
al kost het me mijn al;
'k wil echt zijn. Zodat U
in mij regeren zal
en U mij telkens weer
de adem zal benemen.
© zoekennaarhetgoede.nl