[Jezus] zag twee broers […] Het waren vissers. Ze gooiden hun netten uit in het water. Jezus zei tegen hen: ‘Kom, ga met mij mee.’
[Matteus 4:18-19a, Bijbel in Gewone Taal © Nederlands Bijbelgenootschap 2014.]
Die stem Die stem zo diep zo krachtig. Die stem gonst dieper echoot verder dan alle lawaai en rumoer. Het dringt door tot op het bot. Hoorbaar onhoorbaar. Alles overweldigend. Ik leef, ik doe waar de dag voor is bedoeld, tot die stem mij roept. Alles mag blijven liggen, Jezus telt.
Ik loop van school naar huis, ik doe waar de dag voor is bedoeld, tot ik meen dat die stem mij roept in de vorm van een vrouw. Een vrouw zonder huis - met verslaving; zonder warme kleding - met donker omkringde ogen; zonder iemand - met innerlijke demonen. Die stem roept en ik loop door. Jezus in jou - ik heb U gemist.
Het is de dag nadat bovenstaande gebeurde. Ik lees het stukje uit Matteüs, waar Jezus zijn eerste leerlingen roept. Ik merk dat ik deze kant niet op wil, de confrontatie niet aan wil gaan. Maar de vragen komen op mij af.
Wil ik U wel echt beter leren kennen, Jezus?
Verlang ik wel echt U dieper te kennen?
Dat is immens confronterend
met mijzelf,
met mijn angsten,
met mijn drang naar controle en perfectie.
Want wat als U zich laat zien
op plekken waar ik het liefst zo snel mogelijk aan voorbij loop?
Of op manieren waar ik mij helemaal niet prettig bij voel,
die ver buiten mijn comfort-zone liggen?
Wat als ik U zie,
niet alleen in de schoonheid van de gouden herfstblaadjes die uitgespreid liggen op de weg die ik ga,
maar ook in dat scharminkelige kindje in een plastic bak in Jemen?
Wat als ik U zie,
niet alleen in de liefdevolle knuffels en natte kusjes op mijn wang,
maar ook in een verslaafde eenzame vrouw langs de kant van de weg?
Wat als ik U zie,
telkens als ik naar de vrouw kijk die mij vanuit de spiegel aanstaart?
Wat als dit de manier is waarop ik Jezus dieper en beter kan leren kennen?
Het roept het gevoel bij mij op: dat kan ik niet, God, dat kan ik niet aan.
Dan ga ik dood, God, dan ga ik dood.
En misschien…gaan mijn gedachten, is dat nu wel precies het evangelie…