Wat hadden wij een gekke week. Zondag werd Joël ziek. Jammer, maar kan gebeuren. Maandag kreeg hij flinke koorts. Dinsdag weigerde hij ineens om te drinken; we kregen er nog wat lepeltjes water en geraspte appel in. Woensdag was het niet veel beter, en gingen we naar de huisarts; we mochten het nog 1 nachtje aankijken. Intussen was ik aan het kolven geslagen, en dronk Joel soms wat melk uit de fles, of wat melk met een lepeltje. Donderdag gingen we weer naar de huisarts, en toen moesten we linea recta door naar het ziekenhuis – het niet willen drinken duurde te lang, en de kans op uitdroging was te groot aan het worden.
En daar zit je dan ineens, verdwaasd met je kleine ventje bij de spoedeisende hulp. Daar werd besloten dat Joël opgenomen moest worden op de kinderafdeling en veel vocht toegediend zou krijgen. Even later ligt hij daar in een ziekenhuisbedje met een sonde door zijn neus, en zit je er zelf bij te kijken met de gedachte ‘Wat gebeurt hier allemaal?’. Het ging zo snel en onverwacht.
Joël had een virusinfectie in zijn keel; drinken deed daardoor verschrikkelijk veel pijn. Met als gevolg dat hij het drinken maar helemaal niet meer deed. En ja, maak zo’n klein mannetje maar eens wijs dat drinken juist een goed medicijn is…
In het ziekenhuis kreeg hij in vier uur tijd veel vocht toegediend (ORS). Zou hij daarna de borst of fles accepteren, dan zouden we naar huis mogen. ’s Avonds was het moment van de waarheid aangebroken; helaas, de borst weigerde hij. Maar hoera, een fles afgekolfde melk accepteerde hij. De sonde werd verwijderd, de kinderarts kwam nog even kijken, en gelukkig mochten we laat op de avond weer op huis aan. Wat een dag.
Helaas, de dag daarop weigerde hij nog steeds om uit de borst te drinken. Hij associeerde de borst duidelijk met ‘pijn’, en hij raakte al helemaal in de stress als ik hem alleen maar vast hield in de drinkhouding. Op aanraden van manlief hebben we 1 dag genomen dat we hem de borst niet aanboden, maar alleen gekolfde melk in de fles gaven. Dit pakte hij gelukkig wel weer redelijk op. Vandaag hebben we hem onder lichte dwang over zijn vrees heen geholpen. Hij heeft duidelijk nog wat tijd nodig om weer te beseffen dat drinken bij mama fijn is en echt geen pijn meer doet. We zijn er nog niet bovenop, maar het gaat alweer stukken beter!
Zo’n grote hobbel in het geven van borstvoeding heb ik nog niet eerder hoeven nemen. Pertinent borstweigeren is echt heel vervelend. Je wilt je zieke kindje het beste geven, en tegelijk is dat onmogelijk omdat hij/zij niet wil. En emotioneel is het ook niet fijn als je kleintje drinken bij jou associeert met pijn. Daarnaast is het praktisch ook nog eens een enorme opgave; elke voeding moet afgekolfd worden. Letterlijk en figuurlijk voelde ik me ‘uitgemolken’ 🙂
Afgelopen dagen heb ik op internet tips gezocht bij borstweigeren. Ik ben er namelijk nog helemaal niet aan toe om te stoppen met het geven van borstvoeding (iets wat wel voor de hand lag, gezien hoe deze week is verlopen). Maar het grotere doel voor ogen houden van het geven van borstvoeding én de praktische mogelijkheden om zoveel tijd te geven aan het kolven hebben er gelukkig voor gezorgd dat het gelukt is om deze grote hobbel te nemen.
Ik schrijf deze blog om aan te geven dat borstvoeding geven ook bij ons echt niet altijd vanzelf gaat, en om tips te delen die ik tegen kwam op internet of die bij ons werkten; wie weet heeft iemand er eens iets aan. Weigert je kindje de borst vanwege pijn, dan kan dit behulpzaam zijn:
- Draag je kindje zoveel mogelijk bij je (een draagdoek of draagzak is handig).
- Ga met je kindje samen in bad.
- Zorg voor huid-op-huid contact.
- Als je kindje weer uit de fles wil drinken maar nog niet aan de borst, geef dan de afgekolfde melk zoveel mogelijk in de houding waarin je ook borstvoeding geeft (door de moeder dus, zodat de moeder geassocieerd blijft met voeding). [Overigens hielp het bij ons om in de eerste fase waarin Joël elke vorm van drinken weigerde hem de fles te geven terwijl hij op de commode lag – even een heel andere houding dan gebruikelijk.]
- Neem een ‘pauze’ van het aanbieden van de borst, en probeer het de volgende dag opnieuw.
- Neem de baby in de borstvoedingshouding, en druppel wat melk in het mondje. Dit smaakt soms letterlijk naar meer.
- Of nog een tip die ik tegenkwam maar niet heb geprobeerd: smeer iets van baby’s favoriete fruithapje op je borst, wie weet ‘hapt hij toe’ 😉
- En lukt het niet, schakel dan zo snel mogelijk een lactatiekundige in.
Ik ben heel blij dat het is gelukt. Wilde Joël simpelweg geen moedermelk meer, dan zou ik overwegen te stoppen met het geven van borstvoeding (alhoewel vanzelf ‘spenen’ op zijn leeftijd sowieso wel erg vroeg zou zijn). Maar aangezien hij de afgekolfde melk wél dronk, was het duidelijk dat pijn de oorzaak van het weigeren was. En nu hij weer min of meer wil drinken, kunnen we gelukkig verder met hem de beste voeding geven, die ook nog eens veel praktischer en goedkoper is, én die zorgt voor leuke moeder-kind momenten. Ik ben hier erg blij mee en kijk er naar uit om Joël weer op een fijne manier te voeden!