Gezinsmoment: geloven met je zintuigen (1/5: horen)

Voor peuters en kleuters speelt de zintuiglijke ervaring een grote rol in het leren kennen en begrijpen van de wereld. Door enkel iets te hóren, leren kinderen iets; maar wanneer ze het daarnaast ook zíén, of zelf erváren, wordt het leerproces versterkt. Elianne en Joël zijn nu 4 en 2 jaar oud. Een mooie leeftijd om de zintuiglijke ervaring te verbinden aan geloof in God – juist op deze leeftijd, want rond de peuterleeftijd ontstaat het bewustzijn dat je zelf iemand bent, los van je ouders. Je bent iemand, hebt een lichaam, en kunt daarmee de wereld ontdekken. En dat is wat we gaan inzetten bij de komende gezinsmomenten: geloven met je zintuigen.

God en je lichaam

We beginnen ons gezinsmoment door ons lijf te bekijken. Daarna leg ik het uit: de komende weken gaan we kijken of we iets van God kunnen ontdekken door ons lichaam te gebruiken! “Huh, dat is raar!”, reageert Elianne. Maar ze vindt het ook wel leuk en is benieuwd wat er gaat komen.

Als eerste mogen Elianne en Joël op een groot stuk papier gaan liggen. We tekenen de omtrek van hun lichaam over op het papier. “Maar we hebben nog geen ogen”, zegt Elianne. Inderdaad, maar misschien komt dat binnenkort wel… Allebei krijgen ze een hartje; die mogen ze alvast opplakken op hun figuur. En we leggen het nog eens uit: dingen die je van God weet, bewaar je in je hart. De komende weken gaan we kijken hoe we met ons lichaam iets van God kunnen ontdekken. En dat mogen we dan bewaren in ons hart.

God horen

We luisteren het themaliedje wat bij deze serie ‘Geloven met je zintuigen’ past: het liedje “Ik ben”, door Marcel Zimmer. Aansluitend gaan we aan de slag met 6 kleine opdrachtjes. (Tip: bij ons werkt het goed om het gezinsmoment op te delen in kleine onderdelen, en dat visueel te maken door middel van opdrachtbriefjes.) Elianne pakt het 1e briefje, en we lezen wat er op staat: “Vandaag gaat het gezinsmoment over ‘geloven met je oren’. Maak met elkaar eens zoveel mogelijk herrie. Wat hoor je? Teken daarna, op het vel papier, de oren aan je lijf.” Joël vindt de herrie maar niets, gevoelig als hij is. Elianne hoort vooral “lawaai” 🙂 We weten nu in elk geval dat we allemaal kunnen horen, en de oren mogen aan het lichaam getekend worden.

Aansluitend doen we het 2e opdrachtje: een raadopdrachtje. Iedereen doet zijn ogen dicht; intussen laat ik iets horen, en de anderen mogen raden wat voor geluid dit is: een muziekinstrument, een speelgoed-boormachine, plakband, een schaar. Door dit opdrachtje focussen we ons sterk op onze oren: wat is horen bijzonder!

Psalm 19 en Jezus

Bij het volgende opdrachtje lezen we een paar verzen van Psalm 19 uit de Bijbel in Gewone Taal. Wat staat het daar mooi:

De hemel vertelt aan alle mensen
hoe machtig God is. […]
Het is geen gewone taal,
geen taal met woorden.
Het is een taal zonder geluid.

De opdracht is om naar buiten te gaan; en om daar te luisteren naar wat we horen. We praten hier even over door, over dat de schepping vertelt hoe machtig God is. Dit wordt verteld, zonder geluid. Je kunt het niet horen, en toch ook weer wel. Bijzonder!

Je kunt nog meer van God horen; verderop in Psalm 19 wordt dat ook genoemd: de wet, de woorden, de opdrachten, de regels van God. Ook dat mogen we horen. En tot slot lezen we Matteüs 17 vers 5, waar God zegt: Jezus is mijn Zoon. Mijn liefde voor Hem is groot. Luister naar Hem! Door naar Jezus te luisteren, te horen met je oren, kun je iets van God ontdekken.

God hoort

Maar dat is nog niet alles. Niet alleen wíj kunnen horen. God hoort óók. Of zoals het in Psalm 19 vers 15 staat:

Heer, luister naar de woorden van dit lied.
Het is mijn geschenk aan U.

We praten hier over door. Wat is het mooiste cadeau dat je ooit hebt gekregen? Uiteraard, bij Elianne is dat haar fiets; en bij Joël – hoe kan het ook anders – een auto. Als wij iets tegen God zeggen, als God ons hoort, is dat eigenlijk als een cadeau voor God. Onze woorden kunnen een cadeau zijn aan God.

Het laatste opdrachtje is om allemaal iets te bedenken wat we tegen God zouden willen zeggen. We houden elkaars handen vast, en spreken het vervolgens uit naar God. Gezamenlijk geven wij zo een cadeau aan God; een mooi moment.

Afsluiter

Als afsluiter luisteren we nog eens het themalied “Ik ben”. En nu spelen we zelf mee met de muziekinstrumentjes die we hebben. Had Joël aan het begin nog last van de herrie, nu gaat hij er flink op los op de xylofoon. Ach, houd ik me zelf maar voor, veel woorden gebruikt hij nog niet – laat dit dan zijn cadeau aan God zijn…

Ps: Ik kwam op het idee voor deze serie ‘Geloven met je zintuigen’ doordat we thuis nog een poster hadden liggen die door JOP en de HGJB is gemaakt. Daarnaast is ook bij Mijn Bijbelverhalen materiaal over dit thema te vinden.